Op avontuur in het Atlasgebergte: unieke bergverblijven met een luxe tintje

Episode 1.

Imlil by Patrick Ogilvie

Het zonovergoten, bruisende Marrakech was lange tijd mijn thuis, maar de Atlasbergen bleven altijd mijn ware kompas. Hun aantrekkingskracht was even onweerstaanbaar als de legendarische roep van Lorelei voor haar zeelieden – maar mijn fascinatie was geen gevaarlijke verleiding, eerder een belofte van rust. Jaren geleden woonde ik in wat toen de Atlas Medina was, een vijfsterrenhotel dat ik maandenlang mijn thuis noemde. Inmiddels is het volledig vernieuwd, zoals Marrakech zichzelf altijd blijft heruitvinden. Mijn dagelijkse wandeling naar kantoor aan de Avenue Mohamed VI (voor de oude garde nog steeds bekend als Avenue de France) was een ritueel, omgeven door hetzelfde adembenemende decor: de Atlas. Niet zomaar een uitzicht, maar een levend schilderij, dat met de seizoenen mee veranderde – besneeuwde toppen in de winter, scherpe contouren in de lente, paarse schaduwen in de schemering. Het was geen decor, het was een uitnodiging.

Seizoenen in de bergen

Ik leerde de bergen langzaam te ontdekken. De zachte bochten van Asni werden mijn meditatieve autorit. De wandelpaden van Ouirgane pasten perfect bij mij – een Belg die niet in topvorm was, maar die besloot dat Marokko zijn thuis werd. Imlil was het volgende niveau – een plek om dieper adem te halen. En in de winter jaagde ik dat kostbare moment in Oukaïmeden na: wanneer de sneeuw vers lag, de wegen nog open waren en de drukte nog niet was gearriveerd. Altijd balancerend op de dunne grens tussen ‘nog mogelijk’ en ‘misschien niet meer’.

Maar de Atlas kent ook zijn donkere kanten. In 2018 werden twee jonge Deense reizigers op brute wijze vermoord in de buurt van Imlil – een diepe wond voor iedereen die van deze bergen houdt. En in 2023 trof een zware aardbeving de regio, waarbij dorpen als Tachedirt, Aremd en Ijoukak zwaar werden getroffen. Ik had diezelfde paden bewandeld en thee gedronken in die huizen. Het verdriet is diep geworteld en zal nooit worden vergeten.

Met de jaren viel me iets op: elke keer als ik terugreed van de koele berglucht naar Marrakech, werd de mist over de stad dikker, een steeds zwaardere laag smog die zich jaarlijks verder uitbreidde. Het was een herinnering dat toerisme, hoe mooi en waardevol ook, zijn keerzijde heeft. En het maakte me dankbaar – diep dankbaar – voor dit nabijgelegen toevluchtsoord.

De Atlas is meer dan een landschap; het is een zuurstofreservoir, een geschenk zo dicht bij de stad dat we het nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen.

Toch blijven de bergen bestaan – onderdeel van het DNA van Marrakech, onze majestueuze achtertuin. En ik heb altijd geloofd: als je zo’n achtertuin hebt, moet je er ook in spelen.

Mijn favoriete Luxe Bergverblijven in het Atlasgebergte.

Kasbah Tamadot – een weekend fluisterende luxe. Voorbij Asni, waar de lucht langzamer gaat stromen, ligt Kasbah Tamadot als een droom. Branson’s toevlucht fluistert zacht in plaats van te schreeuwen. Mijn suite opende naar een terras met uitzicht over het dal, de laatste zonnestralen kleurden de toppen goud. Het diner was een feest van saffraan, citroen en een hemel vol sterren. Hier voel je luxe, het wordt niet opgevoerd.

Kasbah Bab Ourika – een midweek geworteld in de aardeIn de roodbruine Ourika-vallei rijst Bab Ourika op uit de aarde zelf. Vanaf mijn terras kronkelde de rivier ver beneden. Avonden waren verlicht door vuur, maaltijden kwamen rechtstreeks uit de tuin van de kasbah. Luxe die oud voelt – geduldig, verbonden en menselijk.

Olinto Atlas Mountain Retreat – een verborgen donderdag om te resettenIn Ouirgane vond ik Olinto – een toevluchtsoord vermomd als hotel. Een privé-paviljoen tussen olijfbomen, een verwarmd dompelbad met zacht gezoem als enige geluid. Stilte hier is geen leegte, maar genezing.

Michlifen Ifrane – een lang weekend vol contrast Iets noordelijker, in het Kleine Zwitserland van Marokko, combineert Michlifen de charme van een chalet met Marokkaanse ziel. Wintersneeuw, lentegroen, cederbossen, lange diners bij het vuur. Luxe in beweging – stoombad, golfbaan en rustige wandelingen.

Kasbah du Toubkal – terug naar de essentie. Je verlaat de weg en begint te klimmen. Deze voormalige vesting biedt geen marmer, alleen eindeloze uitzichten en warme Berbergastvrijheid. Avonden bij het vuur met reizigers uit alle hoeken van de wereld, thee in de hand en stilte buiten. De plek die je herinnert waarom je zo van de Atlas bent gaan houden.

Als ik de Atlas verlaat, neem ik nooit alleen foto’s mee, maar ook een gevoel van vernieuwing. Deze bergen bieden een ander soort rijkdom – niet de glitter van de steden, maar een gelaagde en geaarde luxe. Ze spreken in wind en steen, in wilde kruiden en het ritme van langzame stappen. En als je luistert, leren ze je weer ademen.

Dit is nog niet het einde van ons Atlas-avontuur – in de komende weken duiken we dieper in elk van deze Luxe Bergverblijven in het Atlasgebergte.

Tijd voor T.

Peter